Wallace davasındaki savcılar, "Fabrication" kitabıyla ilgili

MEXICO CITY (apro)—"Herhangi birimiz Brenda Quevedo, Jacobo Tagle veya Juana Hilda olabilirdik," diye vurguluyor ceza avukatı Javier Schütte Ricaud. Juana Hilda, yaklaşık 20 yıl hapis yattıktan sonra Yüksek Adalet Divanı (SCJN) tarafından serbest bırakılan Colegio de México'daki oditoryumda sandalyelerden dinliyor.

Ricardo Raphael, orada bulunan herkese mikrofonu açarak, yakalanmasının ardından kendisi ve ailesinin yaşadığı dehşeti anlatıyor: Kardeşine yönelik tehditler, polis memurlarının cinsel istismarı ve uydurulmuş tüm davayı açıklayacak bir itirafı imzalaması için kendisine uygulanan acımasız baskı.

Masada Meksikalı avukat Italy Ciani, moderatör Sergio Aguayo, avukat Laura Borbolla, gazeteci Ricardo Raphael ve yukarıda adı geçen Javier Schütte Ricaud oturuyor. Moderatör, dinleyicilere "Wallace davası, Meksika'daki savcılıklar ve adalet sistemi hakkında konuşmak için bir bahane," diye açıklıyor. Konuşmanın başlığı "Wallace Davasındaki Savcılar", ama aynı zamanda bir kitap imza etkinliği.

Wallace davası ülkenin gerçekliğinin bir portresi

Hugo Alberto Wallace Miranda, 2005 yılında ortadan kayboldu. Juana Hilda, 2006 yılında Hugo Alberto Wallace ile birlikte Mexico City'deki Extremadura Insurgentes mahallesinde, Perugino Caddesi 6 numara, 4 numaralı apartmanda bulunan dairesine girerken gördüklerini söyleyen kişilerin ifadeleri üzerine tutuklandı.

Isabel Miranda de Wallace, Hugo Alberto'nun annesi, Hugo Alberto Wallace Miranda'nın 11 Temmuz 2005'te kaçırılmasının ardından "Alto al Secuestro" (Kaçırmayı Durdurun) derneğini kurdu. Miranda de Wallace ayrıca 2010 yılında eski Devlet Başkanı Felipe Calderón tarafından Ulusal İnsan Hakları Ödülü'ne layık görüldü ve 2012'de PAN'ın Mexico City Belediye Başkanı adayı oldu.

Mayıs 2014'te gazeteci Guadalupe Lizárraga, kaçırılma vakasının uydurma olduğunu ortaya çıkaran "Sahte Wallace Davası" başlıklı bir araştırma yayınladı. Bu araştırma, Rafael'in bu yıl Seix Barrial tarafından yayınlanan ve "Fabricación" başlığıyla (ve basit bir cümleyle) yayımlanan araştırmasının doğrudan öncüsüydü.

Sadece 2 santimetre uzunluğundaki bir kan damlası, davayı birleştirmek için adli delil olarak kullanıldı. Gazeteciye göre bu delil geçersizdi, çünkü Hugo Alberto'nun babası, aktivistin ikinci kocası José Enrique del Socorro Wallace Díaz değil, Isabel'in kuzeni Carlos León Miranda'ydı.

Ricardo Raphael, bu yayıneviyle iş birliği yaparak, davayı çevreleyen delillerin uydurulmasına dair kanıtlar sunmayı başardı. Kitap ayrıca, Isabel Miranda de Wallace'ın yalanlarına karşı sunulan ve bölümlere ayrılmış delillerin yer aldığı özel bir web sitesinin de desteğini alıyor: doğum belgeleri, kayıtlı programlar, notlar, fotoğraflar, mühürlü belgeler ve gazete makaleleri.

Raphael'in iddialarını desteklemek için tüm kanıtlar derlenip düzenlenmiş. Bu kitapta, ülkedeki en simgesel suçlu uydurma vakasını anlatmak için edebiyatın araçlarını kullanıyor.

"Herkesin kendi suçlusuna ihtiyacı var. Bu kaotik dehşete tutarlılık katacak bir günah keçisine," diye yazmıştı Rafael kitabının sayfalarında.

Ancak Wallace davasının, tüm panelistlerin de hemfikir olduğu üzere, ülke yetkililerinin eylemlerinin yalnızca bir yansıması olduğu ortaya çıktı.

Avukat Italy Ciani'nin ifadesiyle: "Bu kadın (Isabel Miranda de Wallace'dan bahsediyor) bu cezalandırıcı güç tarafından istismar edildi" çünkü "ihtiyaçlarınıza göre düzenlenmiş bir adalet sistemine sahip olmak kullanışlıdır." Kendi rakamlarıyla Meksika'da işlenen suçların yalnızca 4'te 1'inin ihbar edildiğini vurguladı.

Uzman hukukçu için adalet sistemi, mağdurun, sanığın, hâkimin ve toplumun yer aldığı bir tür tiyatro gibi, önceden belirlenmiş rollere sahip bir performanstır.

Ricaud, "Acı çekmek ancak çürümüş bir adalet sisteminde, suç ortağı bir toplumda mümkündür" diye ekliyor.

Raphael'e göre sorunun bir kısmı yetkililerin hatalarını kabul edememesinden kaynaklanıyor; bir günah keçisi arıyorlar, bulamayınca da hemen bir günah keçisi yaratıyorlar.

"Yetkililer, yanıldıklarını kabul edemiyorlar."

Avukat Laura Borbolla ise Isabel Miranda'nın siyasi gücünün, adalet eksikliği karşısında mağdurlara güç kazandıran bir sistemden kaynaklandığını belirtti.

Bu arada, kendine has kırmızı gözlüklerini takan gazeteci Ricardo Raphael, kitabında Wallace davasından etkilenenlerin yalnızca sanıklar olmadığını, ölümle tehdit edilen Juana Hilda'nın kız kardeşi, haraç alan Brenda Quevedo'nun ailesi veya daha sonraki zulümlerden kurtulmak için ülkeyi terk etmek zorunda kalan yakınları gibi dolaylı mağdurların da yaklaşık 60 kişi olduğunu vurguladı.

Raphael kitapta, "Wallace davasında failin değil, zarar görenlerin isimleri yer almalı. Bu davanın gerçek mağdurları Quevedo, Castillo, Tagle, Freyre veya González Lomelí davaları olmalı," diye yazıyor.

Ev hapsinde tutulan Brenda Quevedo ve Jacobo Tagle henüz ceza almadı. Alberto ve Antonio Castillo kardeşler 93 yıl altı ay hapis cezasına çarptırıldı. César Freyre Morales ise 131 yıl hapis cezasına çarptırıldı.

Isabel Miranda de Wallace 8 Mart 2025'te öldü. Ricardo Raphael, onun ölüm belgesinin bile ölüm yeri konusunda yalan söylediğini iddia ediyor.